Οι Πόλεις δίχως Ουρανό

Οι πόλεις δίχως ουρανό! με αναμμένα σπίρτα!

Και οι άνθρωποι φαντάσματα, κυκλοφορούν τη νύχτα.

Μαζεύουνε τα πτώματα, όπως τα μαύρα πρόβατα...

Εκεί στα ξημερώματα μέσα από τα κυκλώματα!

Θεό! βαφτίζουν το φονιά, τον Άγιο! διαβολάκι!

Και στήνουν πάντα στην πυρά, το αθώο ανθρωπάκι!

Θέλουν να κάνουν διάλογο, μα μιλάει πάντα ο ένας...

Και όταν φτάνουν στο ψητό, δεν απαντάει κανένας.

Οι πόλεις δίχως ουρανό και ο ήλιος μαύρη τρύπα.

Μαζεύει στάχτες και καπνό και πνίγει τον Ωκεανό.

Παπάδες και πολιτικοί μιλάνε για αγάπη...

Μα όλοι πίνουν ρεφενέ στο ίδιο μαγαζάκι.

Οι πλούσιοι έχουν δύο θεούς το ψέμα και το χρήμα.

Λαδώνουνε τούς δικαστές που γέρνουνε πρός τα λεφτά.

Τρελαίνουνε τη ζυγαριά, ρίχνουν το βάρος στο φτωχό

Και τον βαφτίζουνε τρελό.

   

                                                                                         ΦΑΙΔΡΑ  ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ  ΚΑΡΑΓΑΤΣΟΥ