ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ ΕΓΩ ...

Τον αυγερινό κοιτούσαμε αγάπη μου μαζί.

Θυμάσαι πως σου έλεγα πως ήμουνα εγώ;

Πως από κει ψηλά θα κοίταγα τη αυλή σου;

       Δεν πρόλαβα, όμως, στα τόσα μου να σου πω 

" Σ' α γ α π ώ ".

Δε σου είπα στη ζάλη της χαράς μου,

μόλις φύγεις από κοντά μου, διπλή μαχαιριά.

Δε σου είπα, όταν χάνω την ανάσα σου, πόσο πονώ.

Πόσα μπορεί να πει ο αυγερινός σου, ζωή μου!

Μόνος, τώρα, θα πλανιέμαι στη μονοτονία της νύχτας,

καρτερικά περιμένοντας, να έρθει το χάραμα της αυγής,

να αντικρίσω, στην άλλη άκρη του ορίζοντά μου,

εσένα αστέρι μου, την πούλια μου, που ποτέ δε θα φτάσω.

                                                                                    

                                                                                      ΦΑΙΔΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΚΑΡΑΓΑΤΣΟΥ