ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όλα πούλιουνται και αγοράζονται, όλα έχουν φθορά και αφθαρσία.

Όλα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ο ελεύθερος άνθρωπος, ο ψηφοφόρος πολίτης, μέσα σε αυτή την ομιχλώδη, μέσα σε αυτή την θαμπή, μέσα σε αυτή την χαώδη κατάσταση, είναι ένα κινούμενο μαύρο συννεφάκι που απεγνωσμένα Ζητάει ΒΟΗΘΕΙΑ, Ζητάει ΔΙΚΑΙΩΣΗ, Ζητάει ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ , Ζητάει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην απεργία και στην ελεύθερη έκφραση, το δικαίωμα στην εργασία και στον ίσο καταμερισμό της πίτας και αυτόματα βρίσκεται ανάμεσα σε ορδές βαρβάρων να προπηλακίζεται, να φιμώνεται, να σέρνεται και να απομονώνεται, για να περάσουν άνετα και ανενόχλητα οι λεβέντες της βουλής! 
Το μεσοπρόθεσμο μνημόνιο με την υπογραφή τους στους εταίρους μας.

Και την υπόσχεση ότι αυτός ο καταπιεσμένος λαός θα κάνει το καθήκον του, με κάθε θυσία, ακόμα και με το ξεπούλημα της ιδίας του της ζωής και της εθνικής του περιουσίας, για να ξεπληρώσει το χρέος του.

Ένα χρέος που δημιουργήθηκε με την ευθύνη των ίδιων των ανθρώπων της εξουσίας, των ανθρώπων του χρήματος, των ανθρώπων που διαχειρίζονται τις τύχες των λαών, ένα χρέος που όσο το πληρώνουμε, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει και θα πολλαπλασιάζετε ένα χρέος σαν την σαρανταποδαρούσα που όταν της κόψεις το ένα ποδάρι φυτρώνουν άλλα εκατό.

Γιατί οι συνθήκες είναι απάνθρωπες και οι τόκοι δυσβάσταχτοι και δεν θα τελειώσουμε ποτέ και να φανταστείτε ότι έχουμε δημοκρατία και οι άνθρωποι αυτοί που κατέχουν τις υπεύθυνες θέσεις τις κερδίζουν με την ψήφο του ελληνικού λαού, αυτού του παρεξηγημένου λαού, στο όνομα του οποίου οφείλει την ύπαρξη της η εξουσία, μία εξουσία που στην ουσία αγνοεί και περιφρονεί τον άνθρωπο, τον μεταχειρίζεται σαν (αντικείμενο) άψυχο και άνοο τον ταπεινώνει και τον βιάζει καθημερινά.

Και αλήθεια μπορεί να πιστεύουν οι ανόητοι, ότι έτσι θα αλλάξουν τον κόσμο;

Θα σώσουν την οικονομία και θα χαράξουν τον δρόμο της ανάπτυξης και της δημιουργίας;

Θα βοηθήσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες; 

Ποια Ελλάδα και ποιους Έλληνες αυτούς που τα έχουν χάσει όλα;

Την αξιοπρέπεια τους, την αυτονομία τους την δουλειά τους, το ψωμί τους;

Τα θεμέλια δεν χτίζονται πάνω σε σαθρές βάσεις δεν χτίζονται πάνω σε σάπιο χώμα, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία, αν δεν κάνουν το αυτονόητο την αυτοκριτική τους, αν δεν ψάξουν πολύ βαθειά μέσα τους, γενικά όλοι οι εγκάθετοι, όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί, αν δεν κόψουν με το μαχαίρι την σάπια πληγή και αν δεν αποκτήσουν λαϊκή συνείδηση, όσα πλάγια μέσα και αν εφαρμόσουν δεν θα φτάσουν ποτέ στο αναμενόμενο, ας το καταλάβουν επιτέλους, η βία φέρνει βία και με αυτή την ανακυκλώσιμη τακτική, δεν οδηγούμεθα πουθενά.

Η Ελλάδα θα καταρρεύσει, η Ευρώπη θα καταρρεύσει, το Ευρώ θα καταρρεύσει και ο λαός θα γυρίσει τις πλάτες στους δήθεν σωτήρες του, μα είναι τυφλοί, δεν βλέπουν επιτέλους που οδηγούν τον κόσμο; 

Τι περιμένουν να κερδίσουν, τα κόμματα έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, έχουν χάσει το άστρο τους, έχουν χάσει τον ειρμό τους, χωρίς πρόγραμμα,

χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική, χωρίς πατριωτισμό, χωρίς πολιτική κρίση, χωρίς σκοπό, χωρίς αιδώ και χωρίς σεβασμό σε αυτούς που τους φέρανε στα έδρανα της Βουλής δεν μπορεί να έχουν συνέχεια.

Η ζωή βέβαια θα συνεχιστεί και μετά από αυτούς και μέσα απ τις στάχτες και μέσα από τις καταστροφές και μέσα από τον όλεθρο και μέσα από το τίποτα, η ιστορία έχει αποδείξει ότι πάνω από το καυτό αίμα, πάνω από τα θαμμένα συντρίμμια θα ξεπηδήσει σπίθα της ελπίδας και της αναγέννησης! 

Αλλά αυτοί οι ανευθυνουπεύθυνοι δεν θα ξαναδούν το φως του ήλιου, θα τους γράψει με μαύρα γράμματα η ιστορία, θα τους καταδικάσει η συνείδηση τους, θα τους κυνηγάνε ερινύες, θα τους πνίγει το παρελθόν, θα τους καταριέται η ουρά τους. 

Γιατί δεν έκαναν αυτό που έπρεπε, αυτό που ήσαν υποχρεωμένοι να κάνουν, αυτό που ορκίστηκαν στο σύνταγμα και στους νόμους!

Αυτό που χρώσταγαν στην πατρίδα και στους Έλληνες.

Η επιτυχία είναι μονόδρομος, η διαπραγμάτευση με τους συνοδοιπόρους μας, η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. 

Πρώτα απ όλα επιβάλλεται η συμπαράσταση, η συμφιλίωση, η επικοινωνία με τον λαό, η ψυχή και η δύναμη του κάθε πολιτικού είναι οι ψηφοφόροι του!

Χωρίς αυτή την δύναμη, δεν μπορεί να λειτουργήσει για πολύ, χωρίς αυτή την δύναμη, είναι άρρωστος, είναι αδύναμος, είναι καταδικασμένος να κινείται στο κενό, στο αβέβαιο, στο μηδέν στο τίποτα, στο μάταιο, στο αόριστο, στο ετοιμόρροπο, στο αμφισβητούμενο, στο επικίνδυνο, στο προσωρινό, στο εφήμερο και στο τέλος στο χάος!

Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού, φτάσαμε στο τελευταίο σκαλοπάτι, ήρθε η ώρα της κρίσης, ήρθε η ώρα της ευθύνης, η ώρα της αυτοκριτικής, η ώρα της αλήθειας και του ξεκουκουλώματος.

Δυστυχώς όλα τα βάρη δεν θα τα αντέξουνε να τα φορτωθούνε και πάλι οι αθώοι πολίτες.

Κύριοι, έλεος πια, ήγκικεν η ώρα της κρίσης, έφτασε η στιγμή να πληρώσουν επιτέλους και οι υπεύθυνοι, οι αίτιοι, αυτοί που τα έφαγαν, αυτοί που τα έκλεψαν, αυτοί που τα σπατάλησαν, αυτοί που τα διαχειρίστηκαν, οι εγκέφαλοι της οικονομίας αυτοί που με τις άνομες πράξεις τους έχουν αφήσει το καράβι ακυβέρνητο.

Εε λοιπόν! πρέπει να πληρώσουν και θα πληρώσουν, ο κανόνας αυτός δεν θα έχει καμία εξαίρεση, η ρομφαία της δικαιοσύνης αργεί, αλλά έρχεται, όσο και αν προσπαθήσουν να γλιτώσουν, να το βάλουν στα πόδια και να φυγομαχήσουν το άδοξο και θλιβερό παρελθόν θα τους καταδιώκει και πέρα από την επίγεια ζωή τους.

 

                                                                                              

                                                                                      ΦΑΙΔΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΚΑΡΑΓΑΤΣΟΥ