Α μ φ ι β ο λ ί α

Η αμφιβολία γίνεται κακία!

στη στροφή του δρόμου μπαίνει η υποψία,

την πιάνει υστερία, χτυπάει το συναίσθημα!

ζαλίζεται το αίσθημα

και πέφτει απ’ την Ακρόπολη

και από τον Παρθενώνα,

τρελαίνεται η άνοιξη...

και φέρνει τον χειμώνα.

Ζήλεια και αγάπη πόνος και δάκρυ,

οι δυο καρδιές μας μαζί χτυπάνε,

στο τζάμι σπάνε!

γιατί τον έρωτά μας οι ερινύες

πετροβολάνε...

Η αμφιβολία γίνεται κακία!

σφίγγα το κεντρί της, στάζει δηλητήριο!

τρυπάει σαν καρφίτσα μια πεταλουδίτσα,

που γυρνάει αθώα πάνω απ’ το κρεβάτι

και φιλιά ζητάει από την αγάπη.-

                                                                              ΦΑΙΔΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΚΑΡΑΓΑΤΣΟΥ