Είναι στιγμές , που δραπετεύω ...

Είναι στιγμές, που δραπετεύω!

Απ'το κελί της μοναξιάς

και ψάχνω σε λιμάνια ξένα,

να βρω βοτάνι λησμονιάς.

Τρεις ημέρες και τρεις νύχτες, να πετάω στον ουρανό,

να κοιμάμαι να ξυπνάω, μ'έναν Άγγελο Θεό

κι εκεί στο γλυκοχάραμα, που έβγαινε ο ήλιος,

χτυπάει αϊτός στον άνεμο και έχασα τα φτερά μου...

Μαύρες κηλίδες του χαμού,

στα βάθη του ωκεανού,

πνίγουν τα δάκρυά μου.

Είναι στιγμές που δραπετεύω,

στα όνειρα μικρού παιδιού

και ξαναζώ τον έρωτά μας,

μες το μυαλό ενός τρελού.-

                                                                              

                                                                                   ΦΑΙΔΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΚΑΡΑΓΑΤΣΟΥ