Όταν σβήνει ο ήλιος

Όταν σβήνει ο ήλιος και χάνεται το φως

χτυπάνε οι καμπάνες και γίνεται σεισμός,

τότε κι εγώ γλυκιά μου θέλω να με αγαπάς,

να χαίρεσαι μαζί μου, μαζί μου να πονάς.

Να κρύβονται οι καρδιές μας

μέσα στο ίδιο σώμα,

ν’ αγωνιζόμαστε μαζί

στον ίδιο τον αγώνα,

και να κοιμόμαστε αγκαλιά

σ’ ευλογημένο στρώμα.

Σε μια άδεια πολιτεία σε μια έρημη πλατεία

που έχει ανθισμένους δρόμους χωρίς κλέφτες κι αστυνόμους

θέλω εσένα εγώ κοντά μου άγγελέ μου κι ερωτά μου.

Να τρέχουμε ελεύθεροι σφιχτά αγκαλιασμένοι,

μακριά απ’ την μοναξιά και πάντα ερωτευμένοι,

μ’ ένα ιπτάμενο χαλί να φεύγουμε απ’ την γη

και με μια βάρκα στο γιαλό να ζητάμε τον ωκεανό.

Να φτάνουμε σ’ ένα νησί ναυαγοί εγώ κι εσύ.

τα βράδια από την κουπαστή

να αγναντεύουμε την δύση και την ανατολή.

Σ ένα κόσμο άγνωστο που βουλιάζει μες την άβυσσο

Και να μας βρίσκει η αυγή τους δυο μας στον παράδεισο.

Φαίδρα Παπαγεωργίου - Καραγάτσου