Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ

Τίποτα δεν είναι τώρα
σαν και πρώτα.
 Περπατάμε νύχτα,
με σβηστά τα φώτα.


Γνωστοί και άγνωστοι,
αγκαλιασμένοι στο ίδιο κρεβάτι,
με γεμάτο πιστόλι,
κρυμμένο πίσω από την πλάτη.


Γυναίκα και άντρας
πια δε γυρίζει στο παρελθόν του.
Καθένας ζει στον κόσμο του
και με το βάσανό του.


Δεν ξέρει πια το φίλο του
μα ούτε και τον εχθρό του.
Χωρίς αγάπη πνίγεται, μέσα στη μοναξιά του,
μακριά από τη φαμελιά του.


Ψάχνει να βρει την τύχη του
σε ξένους τόπους
και πεινασμένος και απελπισμένος
παίρνει τους δρόμους.


Σκέφτεται κι αναπολεί
τα όμορφα τα χρόνια,
τότε που δούλευε σκληρά
μα καμάρωνε γιατί ήταν Έλληνας
και είχε καλά παιδιά.


Τα βράδια γείτονες, φίλοι και συγγενείς,
μαζεμένοι γύρω από το πλούσιο τραπέζι,
χόρευαν και τραγουδούσαν και ήσαν όλοι
χαρούμενοι πολύ κι ευτυχισμένοι.


Τώρα τά χασε όλα το σπίτι,
τη δουλειά του και την αξιοπρέπειά του,
βλέποντας να πεθαίνουν
από πείνα τα παιδιά του.


Τρελλαίνεται από τη φτώχια.
Τι φρίκη! Τι ντροπή!
Και αφού δε βρίσκει λύση,
θέλει να αυτοκτονήσει,
για να μη σκλαβωθεί
στους Γερμανούς φασίστες,
που κατάντησαν τη χώρα του
τριτοκοσμική.


Κλέφτες και προδότες,
ψεύτες και συνωμότες
οι Έλληνες πολιτικοί.


Πούλησαν την Ελλάδα
στη Γερμανική αλητεία
και στου Χίτλερ τη μαφία.


Μια χώρα μαγική,
με πλούσια ιστορία,
που έδωσε το φως της
κι όλη της την ιστορία
και δίδαξε σε όλους τους λαούς
τι θα πει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!



Φαίδρα Παπαγεωργίου - Καραγάτσου