Χαμένα Χρόνια

Όταν θα φτάσεις στο τέλος του δρόμου,

τότε θα νιώσεις την αξία του χρόνου!

Τί  κέρδισες! Τί έχασες!

Τί πήρες και τί έδωσες!

Στό τέλος κάθε διαδρομής,

μετράς τα λάθη μιας ζωής..

Πήρες παλάτια και λεφτά

Πώς να τ'αφήσεις όλα αυτά?

Τώρα δεν έχει γυρισμό,

τώρα σου μένει μονάχα αυτό,

τα φάρμακα και οι γιατροί..

τα γηρατειά και η υπομονή..

'Αν στον κόσμο αυτόν δεν γνώρισες

την φτώχεια και τον πόνο

και το παιδί νηστικό

που πέθαινε στο δρόμο..

δεν του άπλωσες το χέρι σου,

δεν του έδωσες βοήθεια..

δεν του άνοιξες την αγκαλιά..

δεν το έσφιξες τα στήθια..

Με δυνατό συναίσθημα

με έρωτα και δάκρυ

με την καρδιά σου να χτυπάει..

μονάχα από Αγάπη!

Τότες άδικα πήγανε τα περασμένα χρόνια!

θα μετανιώσεις μα θα είναι αργά..

γιατί δεν ξανανθίζουνε

τα μαραμένα κλώνια!

Και τώρα τι σου απόμεινε..

άνθρωπε που επίστεψες,ότι ήσουν δυνατός!

και όλα τα αγνόησες με όσα η φύση

σε προίκησε και σου χάρισε ο Θεός!

Γιατί σαν νέος άνθρωπος δεν έζησες εσύ..

αδίκησες τους γύρω σου, σκότωσες το παιδί,

δεν θάχεις στις αναμνήσεις σου τη γλύκα του φιλιού

και την καρδιά να σπαρταρά,στη φλόγα του κορμιού.

Δεν θ'ανθίζουν στο κρεβάτι σου..

της μορφωνιάς τα κάλλη..

στα σφριγηλά τα στήθια της

δεν θα γέρνεις το κεφάλι!

Δεν θα κοιμάσαι στον παράδεισο

αγκαλιά με μια θεά..

ο όφις θα τρέχει πίσω σου

και θα σε κυνηγά.-

                                            Φαίδρα Παπαγεωργίου-Καραγάτσου